پایه و اساس زغال قالبی (80 درصد) خاکه زغال است و برای ساختن این ماده، زغال چوب را آسیاب میکنند و گرد یا خاکه زغال به دست آمده را با گونه ای چسب که به چسب زغال معروف است، و به همراه برخی افزودنی های دیگر در هم میآمیزند، سپس مخلوط به دست آمده را تحت فشار و گرما قرار داده و به شکل های گوناگون که معمولا به شکل چارگوش یا استوانه ای و یا تخم مرغی میباشند، قالب گیری میکنند. درازا و پهنای این بریکت ها معمولا بین 10 تا 20 سانتیمتر است.
افزودنی هایی که ممکن است برای زغال فشرده به کار رود شامل آهک، گرد زغال و خاک اره است.
استفاده از زغال فشرده (بریکت) افزون بر مزایای اقتصادی، روند تخریب جنگلهای کشور را نیز کاهش میدهد. زغال فشرده فرآورده ای پر انرژی است که با استفاده از فناوری پیشرفته و از ضایعات زغال حاصل میشود. این فرآورده دارای مقاومتی حدود چهار برابر زغال طبیعی (چوب سوخت) بوده و میزان گرمای آن نیز تا سه برابر بیشتر از زغال طبیعی است. دامنه استفاده از این فرآورده در تولید انرژی و نقش اساسی آن در بسیاری از کشورها تاکنون ناشناخته مانده است، در زمان حاضر، تحقیقات وسیعی توسط کشورهای صنعتی و پیشرفته برای استفاده از زغال فشرده به عنوان تامین انرژی، انجام میشود. برای تولید زغال فشرده، از ریزترین قسمت های چوب (خاک اره) که معمولا دور ریز میشوند، استفاده میشود و پایه و اساس این نوع زغال ( 70 تا 80 درصد )خاک اره است و با استفاده بهینه از این ضایعات، میتوان از شدت تخریب جنگلها جلوگیری کرد.تبدیل ضایعات به زغال فشرده میتواند تا 20درصد کارایی چوب جنگلهای کشور را افزایش دهد ارزش حرارتی ذغال فشرده نیز که از 35 درصد خاکه ذغال، 35 تا 45 درصد شاخه ای ریز و 20 تا 30 درصد مواد چسبنده ( چسب زغال ) تشکیل شده است بسیار بالا است.